سفینه ی فضایی
وبلاگی برای رصدگران فضا برای آنان که فراتر از حباب این کره خاکی می نگرند.سفینه ی فضایی
وبلاگی برای رصدگران فضا برای آنان که فراتر از حباب این کره خاکی می نگرند.انتروپی سیاهچاله
یک سیاهچاله نه تنها دارای دما است، بلکه چنان رفتار می‌کند که گویا کمیتی به نام انتروپی را نیز دارد.یک فرمول ساده برای انتروپی سیاهچاله را پرفسور هاوکینگ در سال ۱۹۷۴ بدست آورد که به صورت زیر نشان داده می‌شود:
که در آن A مساحت افق رویداد سیاهچالهها، k ثابت بولتزمان، c سرعت نور، h ثابت پلانک و G ثابت گرانشی نیوتن است.
این فرمول بیانگر آن است که در هر واحد بنیادی مساحت افق، جزئی اطلاعات در مورد حالت درونی سیاهچاله وجود دارد.
سیاهچاله فضایی
سیاهچالهها اجرام فضایی دارای شعاع بسیار کم (در حدود یک دهم شعاع زمین) و جرم بسیار زیاد می‌باشند (بیش از ۵ برابر جرم خورشید). یکی از خصوصیات آن‌ها گرانش زیاد آن‌ها است که حتی نور را هم در خود جذب می‌کند.(این برداشت که نور جذب سیاه چاله‌ها می‌شود کاملاً غلط است چون در نظریه نسبیت عام اینشتین گفته شده‌است که فضا-زمان به علت وجود ماده انحنا پیدا می‌کند که در سیاه چاله‌ها حتی انحنا باعث ناپیوستگی در فضا زمان می‌شود و چون نور در این فضا-زمان حرکت می‌کند به ناچار وارد سیاه چاله می‌شود) گفتنی است.
مهم‌ترین یافته‌های اخترشناسی سالهای ۱۹۶۰ تپ‌اخترها و اخترنماها هستند. تپ اخترها منابع رادیویی و (حداقل در یک مورد) منبع نوری تپنده منظم هستند. اختر نماها منابع نوری و رادیویی بسیار شدیدی هستند که ظاهراً از زمین فاصله زیادی دارند.
سیاهچاله ستاره‌وار
سیاهچاله ستاره‌وار (به انگلیسی: Stellar black hole) سیاهچاله‌هایی که عمدتاً از فروریزی حاصل از گرانش یک ستاره با جرم معمولی به وجود می‌آید و می‌تواند ۴ تا ۱۵ برابر خورشید جرم داشته باشد.
منبع:دانش نامه ویکی پدیا