کاوشگر فینیکس

کاوشگر فینیکس (به انگلیسی: Phoenix به معنای ققنوس) نام فضاپیمای فرودگر و بدون سرنشینی است که برای پژوهش در مورد وجود آب و محیط قابل زیست برای ریزاندامگان بر روی سیاره مریخ ساخته شده است. این فضاپیما در تاریخ ۴ اوت ۲۰۰۷ میلادی[۲] به فضا پرتاب شد، و بر طبق برنامه در روز ۲۵ مه ۲۰۰۸[۳] در منطقه قطب شمال سیاره مریخ فرود آمد.[۴] فینیکس پس از بکار انداختن بازوی روباتیک خود، به نمونه‌برداری و آزمایش‌های علمی پرداخت.

کاوشگر فینیکس در حال فرود بر مریخ
(تصویر رایانه‌ای)

انتروپی سیاهچاله

یک سیاهچاله نه تنها دارای دما است، بلکه چنان رفتار می‌کند که گویا کمیتی به نام انتروپی را نیز دارد.
یک فرمول ساده برای انتروپی سیاهچاله را پرفسور هاوکینگ در سال ۱۹۷۴ بدست آورد که به صورت زیر نشان داده می‌شود:


که در آن A مساحت افق رویداد سیاهچاله‌ها، k ثابت بولتزمان، c سرعت نور، h ثابت پلانک و G ثابت گرانشی نیوتن است.

این فرمول بیانگر آن است که در هر واحد بنیادی مساحت افق، جزئی اطلاعات در مورد حالت درونی سیاهچاله وجود دارد.

سیاه‌چاله فضایی

سیاه‌چاله‌ها اجرام فضایی دارای شعاع بسیار کم (در حدود یک دهم شعاع زمین) و جرم بسیار زیاد می‌باشند (بیش از ۵ برابر جرم خورشید). یکی از خصوصیات آن‌ها گرانش زیاد آن‌ها است که حتی نور را هم در خود جذب می‌کند.(این برداشت که نور جذب سیاه چاله‌ها می‌شود کاملاً غلط است چون در نظریه نسبیت عام اینشتین گفته شده‌است که فضا-زمان به علت وجود ماده انحنا پیدا می‌کند که در سیاه چاله‌ها حتی انحنا باعث ناپیوستگی در فضا زمان می‌شود و چون نور در این فضا-زمان حرکت می‌کند به ناچار وارد سیاه چاله می‌شود) گفتنی است.

مهم‌ترین یافته‌های اخترشناسی سالهای ۱۹۶۰ تپ‌اخترها و اخترنماها هستند. تپ اخترها منابع رادیویی و (حداقل در یک مورد) منبع نوری تپنده منظم هستند. اختر نماها منابع نوری و رادیویی بسیار شدیدی هستند که ظاهراً از زمین فاصله زیادی دارند.